[raw]

Hotel Victoria

Een muzikantenleven is een mooi, gek leven, dat van een ‘loco lindo’!


‘Hotel Victoria’ is de titel van het nieuwe theaterprogramma vernoemt naar de gelijknamige CD van het Duo Carel Kraayenhof – Juan Pablo Dobal.

De tango die zijn naam leende aan dit album dateert uit 1906 en is van de hand van pianist Feliciano Latasa, die hij noemde naar het fameuze Gran Hotel Victoria te Buenos Aires. Dit roemruchte hotel was de ontmoetingsplaats van vele musici en artiesten die hun fortuin zochten in de grote metropool, die aan de vooravond stond van de grote tangorage, die tenslotte de wereld zou betoveren.

Het hotel is het baken in de zee van de reizende muzikant.

 

Hotel Victoria’ Duo Carel Kraayenhof – Juan Pablo Dobal.
Het hotel is het baken in de zee voor de reizende muzikant. Er zijn tijden in ons leven dat wij ‘uit de koffer’ leven en van hotel naar hotel trekken. Hoeveel avonden en nachten na concerten eindigen niet in de kleedkamer van het theater of in de hotelbar! En daar wordt dan weer de bandoneón uit de koffer getrokken en de oude hotelvleugel opengeslagen. En dat je de volgende ochtend wakker wordt en vergeten bent waar je ook al weer was…
Een muzikantenleven is een gek, mooi leven, dat van een ‘loco lindo’!

 

Hotel Victoria en Te vas milonga werden gearrangeerd door pianist Horacio Salgan voor zijn duo met gitarist Ubaldo de Lío, en krijgen nu een ander jasje aan door de klanken van de bandoneón.
Enny schreef Carel voor de 80e verjaardag van zijn moeder, bij wie hij vaak verblijft na zijn concerten in Noord-Brabant en Limburg: het beste B&B in het zuiden!
Ñata blanca (Witneus) is een kater, die bij Carel kwam aanlopen in de veronderstelling dat hij een kattenhotel runt (er wonen inderdaad nog twee katten); na een ontmoeting met een ratteval moest één van zijn voorpoten geamputeerd worden, maar hij hobbelde al snel weer door de weilanden alsof er niets gebeurd was: alsof hij een zamba danst, die je ook in drieën telt…Vandaar deze hommage aan een dappere kater; geschreven voor Carel’s broer Jaap, eveneens kattengek.
Charlotte maakte Carel voor zijn schoonzus in Groningen, toen er een hofje naar haar genoemd werd, uit dank voor haar voortdurende inspanningen om rolstoelvriendelijke woningen te realiseren in het centrum van de stad.
Opera 79 componeerde Carel voor tangodansers Arjan & Marianne, die al jaren Amsterdam opfleuren met hun tangosalon De Plantage. Wie vermoedt dat ik een lange ervaring heb met het componeren van opera’s heeft het mis: de titel is het huisadres van Arjan & Marianne.
Frieda’s milonga ontstond als gevolg van de bijzondere ontmoeting met Frieda Menco (90),  die Carel vertelde over hoe ze Auschwitz overleefde en hoe ze haar lange leven gewijd heeft aan de wereldvrede, door met veel jonge mensen overal in de wereld in gesprek te gaan over discriminatie.
Vamos a chayar, La equívoca en Luna de arrabal zijn geliefde pianosolo’s van Carlos García, die nu vergezeld worden door de fueye.
Loco lindo (Mooie gek) werd geïnspireerd door een zelfportret van beeldend kunstenaar Maurizio Cattelan en schreef Carel in 2012 voor het Tv-programma Art Tracks.
Sudamérica Uitgaande van de klanken van de volksmuziek uit Noord- Oost Argentinië, heeft Juan Pablo dit lied geschreven (hier als instrumentele versie), dat zijn continent, Zuid-Amerika, beschrijft. Reservoir van grote rijkdom, gevangen tussen twee grote oceanen, prooi van grote kolonisten Spanje en Portugal, en twee volkeren die daar aan leden, Indianen en Afrikanen. 
Aire de cueca     Deze compositie, ‘Een vleugje cueca’, is geïnspireerd door de ‘cueca’, een genre/ritme/dans, te vinden in de streek Cuyo (midden west Argentinië, bij het Andes gebergte).
(Toen een Braziliaanse vriendin de titel hoorde moest die heel hard om lachen, omdat… ‘cueca’betekent ‘ondergoed’ in Brazilië!)
De ‘cueca’, die zoals het merendeel van de Argentijnse volksmuziek beïnvloed is door Indianen, Afrikanen en Spanjaarden, heeft een vrolijk karakter en de dans vertegenwoordigt de verovering van de vrouw door de man.
Candombe sin esclavos Tegenover de geboortestad van Juan Pablo, Buenos Aires, ligt Uruguay, het land van de candombe. Candombe is een op percussie gebaseerde muziekstijl, die zich heeft ontwikkeld onder de voornamelijk Afro-Uruguayaanse bevolking van Montevideo (hoofdstad van Uruguay).

Deze candombe heeft hij opgedragen aan Nelson Mandela, vandaar de titel (Candombe zonder slaven)

 

1. Vamos a chayar (vidala chatear) – Atuto Mercau Soria 2:33
2. La equívoca (chacarera) – Ariel Ramirez                 2:12
3. Enny (valsecito) – Carel Kraayenhof         2:38
4. Sudamérica (canción litoraleña) – Juan Pablo Dobal         3:28
5. Aire de cueca  – Juan Pablo Dobal          3:00
6. Charlotte (balada)* – Carel Kraayenhof         2:27
7. Te vas milonga (milonga) – Abel Fleury                     2:00
8. La carbonera (chacarera)** – Hermanos Ábalos         2:22
9. Hotel Victoria (tango)  – Feliciano Latasa           3:36
10. Ñata blanca (aire de zamba) – Carel Kraayenhof         3:40
11. Loco lindo (milonga)  – Carel Kraayenhof         2:06
12. Luna de arrabal (vals criollo)  – Julio Cesar Sanders     2:37
13. Frieda’s milonga (milonga campera) – Carel Kraayenhof       3:58
14. Opera 79 (milonga) – Carel Kraayenhof         2:25
15. Candombe sin esclavos – Juan Pablo Dobal         2:45
16. Adiós Nonino (tango)*  – Astor Piazzola              4:14

Guest musicians:

Jaap Branderhorst – double bass (13,14)

Bert Vos – violin (14)

Enrique Firpi – percussion (15)
Arrangements:
1, 2, 7, 9, 12: Kraayenhof / Dobal
4, 5, 15: Juan Pablo Dobal
3, 6, 10, 11, 13, 14, 16: Carel Kraayenhof
* solo bandoneón
** solo improvisation piano

Recorded on location in Splendor, Amsterdam

Engineering, mix & mastering: Hans Bedeker, Highland Music Production

Assistant engineers: Rimmert van Lummel, Dennis Krijnen

Producer: Carel Kraayenhof

Photography & graphic design: Rob Becker Beeldverhaal

Executive producer: Thirza Lourens

(p) & © VOF Bando Dreams

Publisher compositions Kraayenhof: Canyengue Music

 

Carel Kraayenhof over Hotel Victoria:

“Er zitten mooie kanten aan dat reizen, maar mensen realiseren zich vaak niet dat het leven van een muzikant vaak voor tachtig procent bestaat uit reizen en repeteren. We trekken van stad naar stad, ik vind ons vaak een soort zeelieden. Het echte concert is vaak maar een klein deel, precies dat deel dat voor het publiek een avondje uit is. Daarna of daarvoor nog een hapje of drankje… het is maar goed dat ze dat niet beseffen. Voor muzikanten is het een rare combinatie van passie, werk en hobby, dat artiestenleven.” Het hotel is in die tijd vaak hun tweede thuis. Op de nieuwe cd brengt Kraayenhof ook een ode aan zijn moeder. “Zij is tegenwoordig vaak een soort bed & breakfast voor me. Als ik in het zuiden moet optreden, logeer ik bij haar en zij gaat dan vaak gezellig mee naar het optreden.”

 

[/raw]