Klassieke Muziekweek trekt met Kraayenhof nieuw publiek

Amsterdam Sinfonietta, Carel Kraayenhof (bandoneon) olv Candida Thompson op 2/11 in Muziekcentrum Eindhoven. Nog in Rotterdam (4), Utrecht (5), Amsterdam(6), Haarlem(7), Maassluis(8), Heerlen(9).

In haar doelstelling om een nieuw publiek naar de concertzaal te halen, leek de organisatie van de Klassieke Muziekweek afgelopen zondag in ieder geval geslaagd. Als er bij een concert tussen de verschillende delen wordt geklapt, kun je er van op aan dat onwennige nieuwkomers de zaal bevolken.Bandeonist Carel Kraayenhof maalde er overigens niet om, toen hem dit in Muziekcentrum Frits Philips overkwam. In afwisseling met Michiel Weidner van Amsterdam Sinfoniette had hij al eerder op familiaire toon zijn gehoor bijgelicht over wat komen ging. Ook op andere punten tartte het programma de stijve concerttraditie: delen van werken klonken als zelfstandige composities, iets wat zelfs op het gevulgariseerde Radio 4 nog een soort van taboe is.Candida Thompson, concertmeester van Amsterdam Sinfonietta opende met solistisch vertoon in “Verano Porteño” van Astor Piazolla het zomerdeel uit diens cyclus “De Vier Seizoenen van Buenos Aires”.Een povere poging tot Vivaldi-imitatie, met de nodige effecten, maar uiteindelijk vlees noch vis opleverend.In het daaropvolgende Bandoneon concert -eveneens van Piazolla – had het Argetijnse muziekboegbeeld compositorisch aanzienlijk meer te bieden. Niet alleen het kleinduimpje effect van zo’n onaanzienlijk instrument, dat hetin volume met gemak tegen een leger aan strijkers opneemt, maakte indruk, maar vooral ook de heuse muzikaliteit, die met name uit het middendeel sprak. Bezield en vrijuit stroomden uit Kraayenhofs instrument tal van lyrische en rhapsodische ontboezemingen. Stevige, maar toch telkens delicate paukenslagen markeerden het turbulente slotdeel.Ook het Concert voor strijkers van Piazolla’s leermeester Alberto Ginastera figureerde in geamputeerde vorm: alleen de laatste twee delen ervan klonken maar lieten niet na te overtuigen. Impressionante fluitermuziek waardoor ook dit publiek van nieuwkomers zich liet intimideren. Terecht, dat het orkest deze opmerkelijke compositie binnenkort op cd gaat zetten.”Last round”van de hand van Argentijn Osvaldi Golijov verraste. De soms lekker tegendraadse strijkerskklanken bleken zich inderdaad goed te lenen voor een tango-choreografie die het Argentijse danspaar Sabrina en Rubén Véliz uitdacht en uitvoerde. Als kersje op de zoete taart fungeerde natuurlijk “Adios Nonino”, waarmee Kraayenhof een tevredengesteld publiek uitgeleide deed.

Trouw door Kees Arntzen