Biografie

Carel, geboren in 1958 te Waalre (NL), was acht jaar oud toen hij begon piano te spelen; hij kreeg les in klassieke muziek en speelde ragtime. Carel ontdekte de muziek als zijn grootste passie en inspiratiebron.

[For English]

In het midden van de jaren 70 werd Carel sterk beïnvloed door zijn broer Jaap met Ierse, Schotse en Engelse volksmuziek en leerde hij zichzelf melodeon en Engelse concertina spelen. Begin jaren 80 ontdekte Carel de bandoneón: het geluid raakte hem tot diep in zijn hart. Vanaf dat moment wist hij zonder twijfel dat hij bandoneonist wilde worden.

Als autodidact leerde hij het complexe instrument bespelen en trad al snel op in drie zelf opgerichte tangobands: Tango Cuatro, Viento del Sur en Sexteto Canyengue. In 1987 werd hij door Astor Piazzolla gevraagd als bandoneonsolist voor diens Broadway-tangomusical Tango Apasionado in New York. In 1990 werd hij, samen met zijn Sexteto Canyengue, door Osvaldo Pugliese uitgenodigd om naar Argentinië te komen. In 1993 startte hij met collega Leo Vervelde de Vakgroep Argentijnse Tango aan de Afdeling Wereldmuziek van het Rotterdams Conservatorium Codarts en ontving de ‘Gouden Notenkraker’ van de Nederlandse Vereniging van Podiumkunsten. In 1996 trad het Sexteto Canyengue op tijdens het Montreal Jazz Festival. In 1997 en 1998 waren ze hoofdact van het Edinburgh Fringe Festival.

Op 2 februari 2002 maakte zijn carrière een grote sprong voorwaarts. Carel speelde ‘Adiós Nonino’ op het Nederlandse koninklijk huwelijk van ZKH Prins Willem-Alexander en de Argentijnse Máxima Zorreguieta (nu ZKH Koning en Koningin van Nederland). Meer dan 55 miljoen mensen over de hele wereld keken naar de ceremonie. De ‘soundtrack’ van de bruiloft werd drievoudig platina. In de jaren daarna volgden verschillende prijzen, waaronder in 2003 de Edison People’s Choice Award Classic en in 2005 een officiële onderscheiding van de Argentijnse regering voor zijn inspanningen als ambassadeur voor de tangomuziek. In 2012 wordt Carel door Koningin Beatrix (NL) benoemd tot Officier van Oranje Nassau.

Carels concerten zijn sindsdien erg populair. Er zijn talloze tours (nationaal en internationaal*), albums, projecten en samenwerkingen met Nederlandse en internationale artiesten** geweest.

30 jaar lang, sinds 1988, tourde Carel met zijn Sexteto Canyengue door de wereld, met hun vooral instrumentale tango, voortbouwend op de traditie en met name in de stijl van Osvaldo Pugliese. In 2007 richtte hij het Kraayenhof Tango Ensemble op, waarin Piazzolla’s composities en eigen werk centraal stonden. Dit werd omgedoopt tot het Carel Kraayenhof Ensemble, waarbij ook andere muziekgenres werden verkend, en theatershows met ook eigen werk werden gerealiseerd. In 2018 speelde het sextet zijn laatste tournee en werd dit prachtige hoofdstuk afgesloten met het album ‘30 Passionate Tango Years’. In datzelfde jaar ontving Carel een Edison Oevre Award Jazz/World Music voor zijn grote inzet voor de Nederlandse muziekcultuur.

In een tijd waarin steeds meer klassieke musici en orkesten het werk van Piazzolla omarmden, en hem qua interpretatie plaatsten in de klassieke traditie, bleef Carel vol enthousiasme juist diens tangogroove benadrukken via zijn interpretaties en interviews.

Daarnaast vormde hij in 2010 het duo met de Argentijnse pianist Juan Pablo Dobal, met wie hij zich naast tangomuziek ook wijdde aan de folklore, de Argentijnse volksmuziek, met haar zamba, chamamé, chacarera en milonga campera, die vervolgens beide musici inspireerden tot tal van eigen composities en drie albums: Puro (2012), Hotel Victoria (2016), en Tiempo Loco (2019). Ook maakte hij met harpiste Lavinia Meijer het concertprogramma en live album ‘Lavinia Meijer en Carel Kraayenhof in concert’ (2015). In 2021 richtte Carel met zijn drie collega’s, violist Bert Vos, bassist Jaap Branderhorst en pianist Juan Pablo Dobal, het Carel Kraayenhof Quartet op.

Ze brachten twee tangoshows naar de theaters, onder regie van Leoni Jansen:
‘100 Jaar Piazzolla’ (waarvan in 2022 een album verscheen) en ‘Carel viert de Tango’

(2023/‘24). ‘100 Jaar Piazzolla’ speelden ze ook in Osnabrück (‘22), Limasol, Cyprus (‘23) en Brno, Tjechië (‘24).

Momenteel (2025) treedt Carel op met diverse artiesten met wie hij een langdurige samenwerking is aangegaan. Na optredens in Goes en in Goslar (Duitsland) met violiste Lisa Jacobs en haar String Soloists en het Carel Kraayenhof Quartet kwam ‘Piazzolla in Parijs’ tot stand. Daarnaast speelt hij regelmatig concerten met Lisa en pianiste Sofia Vasheruk in Italië en Duitsland. Eveneens met het Quartet creëerde hij onlangs samen met celliste Nuala McKenna het concertprogramma ‘Bach in Buenos Aires’ dat op 26 oktober a.s.in première gaat.

Met Leoni Jansen maakte hij uitgebreide tournees met het theaterconcert ‘Melancholie in de Polder’, deel 1 en deel 2, waarvan twee albums zijn uitgebracht in ‘24 en ‘25. Deel 3 wordt verwacht in september 2026.

Ook treedt Carel op met pianiste Marietta Petkova met het programma ‘De Hand van de Beer’; in januari ‘25 presenteerden ze zich op het Celtic Connections festival in Glasgow. En met het Matangi Quartet deed hij reeds vele concerten en namen ze samen twee albums op: ‘Beethoven versus Piazzolla’ (2023) en ‘Maestro Morricone’, dat in 2026 zal verschijnen. Ook wordt hij regelmatig uitgenodigd door het Storioni Trio. Na vele optredens met orkesten van Moskou tot Sydney, en van Buenos Aires tot Beijing, treedt Carel nog steeds in binnen- en buitenland op als solist met orkesten en ensembles, in Heilbronn (‘20), Antwerpen en Vancouver (‘22).

In 2021 werd hij uitgenodigd voor een CD-opname met orkest in Heilbronn door violist Rudens Turku. Ook werkte hij mee aan het album ‘Origins’ (‘22) van blokfluitiste Lucie Horsch.

Carel’s carrière als bandoneonist toont zijn grote flexibiliteit als artiest en benadrukt zijn aanpassingsvermogen binnen verschillende muziekgenres. Tango is zijn passie, en muziek maken is zijn manier van leven.

*Verenigde Staten, Canada, Argentinië, Uruguay, Cuba, Ierland, Engeland, Schotland, Frankrijk, Duitsland, Oostenrijk, België, Italië, Spanje, Portugal, Turkije, Griekenland, Rusland, Estland, Letland, Denemarken, Noorwegen, Zweden, Finland, Zuid-Korea, Indonesië, Maleisië, China, Japan, Australië

** Onder anderen Yo-Yo Ma, Ennio Morricone, Sting, Kristjan Järvi, Joshua Bell, Jeanine Jansen, Youp van ‘t Hek, Freek en Hella de Jonge, Herman van Veen, André Hazes, Bløf, Jurk, 3J’s, Caro Emerald, Edsilia Rombley, Paul de Leeuw, Veldhuis en Kemper, en Dana Winter. Carel deelde ook het podium met Trijntje Oosterhuis, René Froger en Marco Borsato.